عسل خوب باید شکرک بزند !
نحل منفرد : اکثر مردم تصور می کنند عسلی که بلوریزه شود یا به قول آنها شکرک بزند از شکر تولید شده و طبیعی نیست اما این تصور به کلی غلط است!
عسل یک محلول قندی است که میزان آب آن تنها حدود 20% است. یکی از قندهای غالب در این محلول گلوکز است که وقتی در معرض آب قرار می گیرد میل فراوانی به تشکیل بلور دارد.
از طرف دیگر زنبور عسل آنزیمی سود مند به نام دیاستاز را به عسل اضافه می کند. این آنزیم با پیوند دادن مولکول های عسل به یکدیگر جامد شدن آن را تسهیل می کند.
بنابراین عسل بیش از آنکه بتواند یک مایع باشد پتانسیل جامد شدن دارد.
جامد شدن عسل که رُس کردن نام دارد به شکل دانه دانه شدن (شکرک زدن) ، خمیری شدن و در نهایت جامد شدن کامل آن دیده می شود.
عسل هایی که با تغذیه کلنی های زنبور عسل به وسیله ی شکر تولید می شوند هم رس می کنند چون زنبور دیاستاز را به آنها اضافه کرده است اما رس کردن آنها هیچ ربطی به شکر ندارد .
در واقع اگر عسلی رس نکند توسط زنبور عسل تولید نشده و مصنوعی است یا به آن حرارت شدید داده اند و عسلی که در معرض حرارت شدید قرار گیرد تمام آنزیم ها و ویتامین های خود را از دست داده و دیگر رس نخواهد کرد.
چنین عسلی نه تنها ارزش غذایی ندارد بلکه بسته به میزان حرارت داده شده سمی و مصرف آن مضر است.
در برخی از کشور ها عسل را به صورت رس کرده مصرف می کنند و از طعم خوش و مصرف راحت تر آن لذت می برند.
زمان رس کردن عسل ها به عوامل مختلفی بستگی دارد.
عسل هر نوع گیاه دوره ی زمانی خاص خود را برای رس کردن دارد. مثلاً عسل آفتابگردان پس از سه هفته و عسل آویشن بعد از حدود 6 ماه رس می کنند.
میزان گرده ی گل که معمولاً مقداری از آن با عسل مخلوط می شود نیز در سرعت رس کردن عسل مؤثر است .
دما هم در رس کردن عسل نقش دارد . اگر عسل در یخچال یا محلی خنک نگهداری شود زود تر رس می کند.
اگر دوست دارید عسل را به صورت مایع مصرف کنید می توانید عسلی که رس کرده را در معرض حرارت ملایم غیر مستقیم مثلاً روی رادیاتور شوفاژ قرار دهید تا دوباره مایع شود.
مراقب باشید به هیچ وجه عسل در معرض شعله ی مستقیم و یا حرارت بیش از 45 تا 50 درجه سانتیگراد قرار نگیرد تا خواص آن از بین نرود.
